Eén maand samengevat

Met nog één maand in het vooruitzicht dacht ik nog eens een blogbericht te schrijven. De laatste dagen zijn heel druk geweest omdat we zowel lessen moeten geven op de lagere school als lessen volgen aan de universiteit. Vervolgens doen we ook nog een tal van andere zaken naast het lesgeven en het volgen van de lessen.

Ik zal beginnen met een extra lang bericht aangezien het al een tijdje geleden is. Dus zet jullie alvast maar schrap.

Eerst en vooral wil ik de mensen bedanken hier. Wij kunnen hier echt wel zeggen dat we met ons gat in de boter zijn gevallen. We slapen op een dorm vlak bij onze universiteit. We kunnen altijd dingen vragen aan Yen en zij begeleidt ons ook heel goed. Ze neemt ons mee naar plaatsen, zorgen dat we kunnen printen. Ze heeft gezorgd voor keukengerief om te koken, … Kortom zij zorgt voor alles. Naast onze slaapplaats vind ik het ook zalig om hier te verblijven omdat de mensen hier zo vriendelijk zijn. Ze zeggen altijd ‘Hello’ en stellen ons hier en daar een paar vragen. Naast het begroeten worden we ook heel vaak aangesproken en vragen heel veel mensen hier om op de foto te mogen met ons. Ja, ik hoor jullie al denken, wij worden hier echt wel ontvangen als echte artiesten. De eerste week hebben we heel wat gezien en geleerd. We hebben al enkele woorden geleerd en naast de woorden hebben we ook al wat leren eten met onze chopsticks. Dit is nog een hele klus voor mij. De anderen kunnen het al behoorlijk goed. De eerste dagen hebben we besloten om eerste te observeren in de klassen. De lessen beginnen hier al om 07.30 en eindigen 10.55. Daarna is er een pauze van 3 uur en dan beginnen ze weer van start. Het was een grote aanpassing want hier is het de gewoonte dat ze met liefst 50 leerlingen in 1 klas zitten. Jullie denken nu waarschijnlijk dat het een grote klasruimte is ook. Wel neen, de klaslokalen zijn even groot als onze klaslokalen. En omdat het een staatsschool is, zijn de leerlingen verplicht om een uniform te dragen. Naast het uniform werken ze ook met een grote trommel in plaats van de bel. De leerlingen vormen dan twee rijden, een rij voor de meisjes en een rij voor de jongens. De leerlingen vormen die rijen aan het begin van het klaslokaal. Iedere maandag van de week wordt er een ceremonie gehouden waarbij de leerlingen het volkslied zingen, waarbij de directeur een woordje doet en waar de waarden en normen die niet gerespecteerd worden nog eens worden herhaald. Deze ceremonie duurt wel liefst een volledig lesuur. In het klaslokaal is een krijtjesbord aanwezig en geen digitaal bord. De oefeningen worden individueel gemaakt maar de verbetering gebeurt klassikaal. Aangezien dit onmogelijk is om allemaal tijdens de oefenfase te verbeteren.

Naast de school hebben we ook al lessen aan de unief gehad. We hebben heel wat geleerd uit de Vietnamese cultuur en zeker en vast over de do’s en don’ts hier in Vietnam. Nu hebben we geleerd dat het beleefd is om alles op te eten. Dat de Vietnamezen hier heel graag rijsttaart eten. En dit is gewoon een taartvorm van rijst met een vulling vanbinnen. In de vulling zit er vlees en groenten. Rondom de cake zitten er bananenbladeren. Het is hier ook de gewoonte om voor het eten te douchen zodat je fris bent.

De Vietnamezen rijden hier echt wel gevaarlijk met hun brommer ze halen hier iedereen in en de voetganger staat altijd op de laatste plaats. In België zijn wij dit niet gewoon. Er rijden hier ook meer brommers dan auto’s en fietsen samen. Dit is ook een duidelijk verschil. De elektriciteitskabels hangen hier met 20 samen en verbinden de verschillende netwerken. Het is dus heel moeilijk om te zien of er een probleem is bij het herstellen van die kabels. Net als Cambodia wordt het afval hier gewoon verbrand tot er niets meer over schiet. Hier mag je geen wc-papier in het toilet gooien en gebruik je dus zo’n sproeier om alles schoon te maken. Eén van de lokale gerechten hier is hotpot en grill. Dit kan je regelmatig eten in een restaurant. Het vlees hier is ook heel frappant. Het bestaat uit kippenpoten en oh ja hondenvlees ook. Hondenvlees verkopen ze hier op markten en dat kan je zien in het geheel op een tafel. Dit is dan ook een enorme cultuurshock voor mij. Halve kippen met de poten er nog aan worden ook regelmatig verkocht op de markten. Gelukkig kunnen we hier ook verse groenten en fruit kopen op de markten. De kleine kraampjes op de markt zijn elke dag open. Over de middag sluit het marktje dan eventjes en doen ze dan een dutje.

Het dagritme hier is ook heel anders dan in België. Hier is het de gewoonte om over de middag van 12 – 3 uur een middagdutje te doen. Of zelf langer. Daarna kunnen ze weer aan het werk. Ze blijven ’s nachts lang op en moeten vroeg opstaan. Dit is dan ook de reden waarom ze een dutje moeten doen.

Zonder te beseffen zitten we aan onze laatste maand waarbij we nog art-classes zullen geven en verder werken aan onze BAP. Naast deze twee zaken kijk ik er ook al een klein beetje naar uit om naar huis te keren.

Morgen vertrekken we op een schoolreis met de studenten van onze faculteit van de universiteit HPU2. We reizen naar verschillende plaatsen zoals: Ninh BInh, Hue, Da Nang, Hoi An, … Ik kijk er alvast naar uit om nog eens het land te verkennen en vele nieuwe mensen te leren kennen.